Palitviazień Jermašuk nazvaŭ imiony źniavolenych, jakija stučali administracyi kałonii i psavali jamu žyćcio
U novym vypusku TOKu błohier Vadzim Jermašuk, viadomym mnohim jak Vadimati, raskazaŭ pra zaŭchoza i inšych stukačoŭ u svaim atradzie kałonii.
Palitviazień Vadzim Vadimati Jermašuk, jaki adbyvaŭ svoj termin u babrujskaj kałonii ŭ «nizkim statusie», raskazvaje, što adnym łakalnym učastku ź im utrymlivałasia prykładna 300 čałaviek. Viadučaja «Toka» Nasta Roŭda raspytała jaho pra toje, chto z susiedziaŭ błohiera byli milicejskimi stukačami i psavali jamu žyćcio.
Pa kryminalnych praviłach za paradkam pavinien sačyć «smatračy», adnak u babrujskaj kałonii takoha ŭžo daŭno niama — ciapier ułada ŭ rukach «zaŭchoza». Jaho pryznačaje nie kryminalny śviet, a administracyja.
Jermašuk raskazvaje, što ŭ jaho atradzie «zaŭchozam» byŭ Ihar Lachaŭ — u minułym kiler čačenskaj bandy. Mužčyna adbyvaje 25-hadovy termin za zabojstvy. Pryčym jamu spačatku prysudzili mienšy termin, i tolki paśla siłaviki daviedalisia pra jaho datyčnaść da inšych zabojstvaŭ. Pa adnoj ź viersij, jon u liście kryminalnamu śvietu pieraličyŭ svaje «podźvihi» ŭ 1990-ja, spadziejučysia, što jaho karanujuć jak złodzieja ŭ zakonie. Pa inšaj — pachvaliŭsia zabojstvam pierad susiedam. Tak ci inačaj, infarmacyja dajšła da siłavikoŭ, i termin Lachava pavialičyŭsia.
Čytajcie archiŭny artykuł: Bratu Lachava pahražaŭ rasstreł, ale jon moža nie dažyć da vyniasieńnia prysudu
«Mnie zdajecca, što jaho navat mianty bajacca», — zaŭvažaje Jermašuk i tłumačyć funkcyi Lachava: «Jon pavinien usio viedać. Jamu ŭsie chodziać dajuć spravazdaču. Nu i adpaviedna, jon idzie i daje spravazdaču miantam.
Lachaŭ dazvalaŭ sabie bić ludziej. Moh nahami stuknuć. Jamu dazvolena było, chacia kułak u turmie nie chodzić. Ale jon moh usio, što chočaš».
Aproč taho, pierad Lachavym była pastaŭlena zadača ckavać palityčnych.
«Da palityčnych jon vielmi drenna staviŭsia. [Moža, mnie] jon niedzie spačuvaŭ, ale ŭ jaho było zadańnie hnabić. [Ale] byŭ adzin momant, kali jon u mianie, «nizkaha statusa», paprasiŭ prabačeńnia pry ŭsich», — zaŭvažaje Jermašuk i raskazvaje:
«Byŭ momant, kali ja čytaŭ knihu i ŭklučyŭ śviet. Jon pryjšoŭ biez nastroju i pačaŭ na mianie kryčać. Potym viečaram my na pravierku vyšli, jon padyšoŭ: «Vadzim, ja byŭ biez nastroju, prabač». Čaho jon spužaŭsia, ja nie viedaju. Taki nonsens byŭ. Ci heta čałaviečnaść ci [bojaź], kab heta nie vypłyła, tamu što ja miantam zaŭsiody havaryŭ: budu raskazvać usio».
Pa słovach Vadimati, u adroźnieńnie ad inšych źniavolenych Lachaŭ razam z svaim namieśnikam žyŭ u asobnym pakoi.
«My žyviem na narach, a ŭ jaho dobry adnaspalny łožak. I jon biare sabie pamočnika, jaki razam ź im žyvie ŭ pakoi».
Takim pamočnikam u Lachava źjaŭlaŭsia Siarhiej Vałkałoŭski — małady chłopiec, student BDUIR, asudžany pa narkatyčnym artykułu. Adnosna hetaha čałavieka Jermašuk zaŭvažaje, što toj moh być dobrym palicajem, bo imknuŭsia ŭsialak vysłužycca:
«Byŭ momant, padčas pravierki mianty padyšli da jaho: «Oj, Siarhiej, ty niešta drennaje zrabiŭ!». A jon taki: «Jak, ja ž vaš!». Ja staju, dumaju: «Ty durak? Ty zek — i ty miantam: «Ja vaš!» Zusim dach pajechaŭ?»
«Lachaŭ jaho sabie abraŭ, tamu što ŭ Vałkałoŭskaha była dobraja finansavaja padtrymka i šmat ježy było», — ličyć Vadimati.
Akramia Vaŭkałoŭskaha, u zaŭchoza Lachava byŭ jašče adzin namieśnik — Kirył Kutuzaŭ. Jermašuk nazyvaje Kutuzava narkamanam i raskazvaje, što ŭ babrujskuju kałoniju jaho pieraviali z «Voŭčych noraŭ» u Ivacevickim rajonie.
«U jaho, zdajecca, byli niejkija prablemy na «Voŭčych norach». Jon hulec, rabiŭ staŭki. Niejkija zarobki byli. Voś jaho pierakinuli ŭ «čyrvonuju» zonu», — tłumačyć Jermašuk i adznačaje, što z hetym čałaviekam u jaho było šmat kanfliktaŭ:
«Ja naŭprost miantam kazaŭ: «Voś hetuju svołač prybiarycie». Jon kryčaŭ, jon nie moh razmaŭlać».
Jermašuk zhadvaje svoj kanflikt z Kutuzavym: «Jon raz na mianie hołas pavysiŭ. Rabili ramont i prabili ŭ nas ścianu. Ja tam siadzieŭ, my ŭ šachmaty hulali. Jon na mianie «Z**bi adsiul». «Pasłuchaj, havaru, čaho ty sa mnoju tak razmaŭlaješ?» Jon adrazu zatykaŭsia, ale jon mnie pomściŭ. Zdavaŭ mianie. Voś hety Kirył byŭ samy podły».
Akramia namieśnikaŭ, sačyć za paradkam zaŭchozu dapamahali dniavalnyja. Vadimati zhadvaje adnaho ź ich — Alaksandra Jarmolčyka.
«Jon usio žartavaŭ. Vielmi charošy byŭ. Zaŭsiody spačuvaŭ. Zaŭsiody ŭśmichaŭsia. Ale my padazrajom, što jon źlivaŭ, z kim my majem znosiny. Tolki ja z kimści razmaŭlaju — jon adrazu tut: «Chi-chi». I ŭsio, adrazu ŭsie daviedvajucca, što my parazmaŭlali. Jon taki šery kardynał», — davodzić mužčyna.
Jak śćviardžaje Jermašuk, u jakaści stukačoŭ kiraŭnictvu kałonii vyhadnyja źniavolenyja, jakija majuć vialikija terminy. Siarod ich jon nazyvaje Byrko, jaki adbyvaje termin za zhvałtavańnie.
«Jon z padzielnikami ŭziaŭ u zakładnicy dziaŭčynu. Dva ci try dni jaje hvałcili. Byčkavali (tušyli ab cieła cyharety — NN), prymušali smaktać. I hety čałaviek pry pasadzie! I jon pracuje na miantoŭ. Mianty dla siabie ŭziali takich ludziej. U jaho termin pad 20 hadoŭ. Jak mnie skazaŭ načalnik atrada Kazakievič, im ludzi z takimi artykułami vyhadnyja. Jany dobryja infarmatary».
Jak raskazvaje Vadimati, u abaviazki Byrko ŭvachodziła supravadžeńnie inšych źniavolenych na spatkańni.
Pa słovach Jermašuka, supracoŭnik administracyi raiŭ Jermašuku adnojčy źbić hetaha Byrko — «kab mužyki zapavažali». Adnak błohier vyrašyŭ nie rabić heta, bo paličyŭ, što heta prapanova moža być pravakacyjaj, kab prysudzić jamu za heta dadatkovy termin.
Źniavažlivymi i pravakacyjnymi pavodzinami ŭ adnosinach da palitźniavolenych, pa słovach Jermašuka, vyznačaŭsia źniavoleny Viktar Abakanovič, były milicyjanier, asudžany za arhanizacyju prastytucyi.
«Mient Abakanovič, jaki adkazvaŭ za pakoj z sumkami źniavolenych, vielmi ździekavaŭsia nad palityčnymi. Vielmi. Jon kožnaha kranie. Kožnaha začepić. I zaŭsiody: «Łukašenka — moj prezident. Jon vas śpiecyjalna pasadziŭ». I jon pravakavaŭ nas. U jaho była zadača pravakavać. A sam [na svabodzie] padkładvaŭ małaletak, prastytucyjaj zajmaŭsia. Ja kažu jamu: «Pahladzi na svoj artykuł!». A jon: «Ty moj artykuł nie čapaj!» Jon byŭ miantoŭski pravakatar. (…)
Kali ŭ nas praviarali sumki, nas mahli pasadzić [u ŠIZA] za niapravilnaje źviadzieńnie śpisu taho, što ŭ nas tam u našaj sumcy. I tolki praviarali palityčnych. I Abakanovič zaŭsiody pakazvaŭ, kaho praviarać», — raskazvaje błohier.
Vadzim Jermašuk prosić dapamohi dla adnaŭleńnia paśla turmy i chvarob. Dapamahčy možna praz «Bajsoł» tut.
«Naša Niva» — bastyjon biełaruščyny
PADTRYMAĆU błohiera Vadimati aryštavali majomaść
«My dla ich — miasa». Palitviazień vyjšaŭ ź miełanomaj, jon uskładaje vinu na načalnicu sančaści i prymusovaje haleńnie hałavy
«Admyvaŭ haŭno z unitazaŭ, my tam jak samyja končanyja». Błohier Vadzim Vadimati Jermašuk — pra toje, jak žyŭ u kałonii ŭ «nizkim statusie»
Kamientary